Φοροαπόψεις- 27/02/2020

Ανάδειξη και σχολιασμός επίκαιρων φορολογικών, εργατικών, ασφαλιστικών & οικονομικών θεμάτων

Φορολογική και πραγματική κατοικία νομικού προσώπου

Με βάση τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, ένα νομικό πρόσωπο ή μία νομική οντότητα είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας για οποιοδήποτε φορολογικό έτος, εφόσον:

α) συστάθηκε ή ιδρύθηκε, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο,

β) έχει την καταστατική έδρα του στην Ελλάδα ή

γ) ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης είναι στην Ελλάδα οποιαδήποτε περίοδο στη διάρκεια του φορολογικού έτους.

Στα πλαίσια αυτά, μπορεί μία εταιρεία που έχει συσταθεί στην Ελλάδα, αλλά διοικείται από το εξωτερικό να έχει τη φορολογική της έδρα στην Ελλάδα και να φορολογείται για το παγκόσμιο εισόδημά της στη χώρα μας, αλλά και το αντίστροφο. Το γεγονός ότι μία επιχείρηση που είναι φορολογικός κάτοικος στην Ελλάδα ελέγχει ή ελέγχεται από μία άλλη επιχείρηση που είναι κάτοικος άλλου κράτους ή που διεξάγει εργασίες μέσω μόνιμης εγκατάστασης ή με άλλον τρόπο σε αυτό το άλλο κράτος δεν καθιστά από μόνο του την πρώτη επιχείρηση μόνιμη εγκατάσταση της δεύτερης

Όπως έχουμε τονίσει και σε αρθρογραφία μας, πολλές  εταιρείες, προκειμένου να καταβάλουν μειωμένα ποσά φόρων, χρησιμοποιούν εταιρείες που φιλοξενούνται σε χώρες προνομιακού φορολογικού καθεστώτος (Κύπρος, Βουλγαρία), ώστε μέσω τις τιμολόγησης συναλλαγών μεταξύ μητρικής και θυγατρικής εταιρείας να καταλήξουν στο «επιθυμητό» από φορολογικής σκοπιάς αποτέλεσμα.

Συγκεκριμένα:

-τα κέρδη: αποδίδονται σε μονάδες που δημιουργήθηκαν σε χώρες με χαμηλή φορολόγηση των εταιρικών κερδών, προκειμένου να μειωθούν τα ποσά των αποδιδόμενων φόρων, ενώ

-τα κόστη: καταλογίζονται σε χώρες με υψηλή φορολογία, ώστε να διογκώνονται τα φορολογικά έξοδα.

Για τη διευκόλυνση αυτής της λογιστικής αλχημείας επιστρατεύονται από τράπεζες, δικηγόρους και ελεγκτές τα επονομαζόμενα “special purpose vehicles – (SPV)”. Δηλαδή, τα hedge funds της παγκόσμιας οικονομίας καταφεύγουν σε αγγλόφωνες χώρες – «φορολογικούς παραδείσους», υπολογίζεται δε ότι περίπου το 1/3 αυτών καταλήγουν στα νησιά Κέιμαν. Στην πραγματικότητα τα κερδοσκοπικά αυτά κεφάλαια δεν είναι τίποτα άλλο από εταιρείες – φαντάσματα που στεγάζονται σε κάποιο δικηγορικό γραφείο ή σε κάποιον ελεγκτικό οίκο, ενώ η πραγματική έδρα τους βρίσκεται αλλού.

Πότε απαιτείται ίδρυση υποκαταστήματος για τεχνικό έργο

Σε περίπτωση που μία αλλοδαπή εταιρεία συνάπτει σύμβαση έργου με την οποία αναλαμβάνει ένα τεχνικό έργο, τότε έχει υποχρέωση ίδρυσης υποκαταστήματος στην Ελλάδα εφόσον το έργο πρόκειται να διαρκέσει για διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνών. Συγκεκριμένα, με βάση τη σχετική νομοθεσία, το εργοτάξιο ή ένα έργο κατασκευής ή συναρμολόγησης ή δραστηριότητες επίβλεψης που συνδέονται με αυτά θεωρείται ότι συνιστά μόνιμη εγκατάσταση, μόνον εφόσον διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών. Συνεπώς, η παραμονή μιας εταιρείας για διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών στην Ελλάδα, υποχρεώνει την αλλοδαπή εταιρεία σε ίδρυση υποκαταστήματος, επειδή θεωρείται ότι αποκτά μόνιμη εγκατάσταση.

Εξυπακούεται ότι η ρύθμιση αυτή αφορά αποκλειστικά εργοτάξια χωρών με τις οποίες η Ελλάδα μας δεν έχει υπογράψει σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας (ΣΑΔΦ), δεδομένου ότι σε αντίθετη περίπτωση κατισχύουν οι διατάξεις της ισχύουσας σύμβασης, που ορίζει μεγαλύτερο χρόνο από τους 3 μήνες (συνήθως 6μηνο).

Νέες διατάξεις για τις επισφαλείς απαιτήσεις

• Απαίτηση δύναται να διαγραφεί για φορολογικούς σκοπούς μόνον εφόσον πληρούνται σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις:

1. έχει προηγουμένως εγγραφεί ποσό που αντιστοιχεί στην οφειλή ως έσοδο,
2. έχει προηγουμένως διαγραφεί από τα βιβλία του φορολογούμενου, και
3. έχουν αναληφθεί όλες οι κατά νόμον ενέργειες για την είσπραξη της απαίτησης.

• Νέα προσθήκη που έγινε με τον ν. 4646/2019 (Ισχύει για τα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά ανεξάρτητα από τον χρόνο κατά τον οποίο δημιουργήθηκε η απαίτηση): Απαιτήσεις, το συνολικό ύψος των οποίων, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, δεν υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, δύνανται να διαγραφούν στο φορολογικό έτος εντός του οποίου συμπληρώνονται δώδεκα (12) μήνες από τον χρόνο κατά τον οποίο κατέστησαν ληξιπρόθεσμες, χωρίς να έχουν αναληφθεί οι κατάλληλες ενέργειες για τη διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξης της εν λόγω απαίτησης, εφόσον πληρούνται και οι ως άνω προϋποθέσεις και οφειλέτες έχουν λάβει αποδεδειγμένα γνώση της διαγραφής της οφειλής τους, όπου αυτό είναι δυνατόν. Το συνολικό ύψος των απαιτήσεων που διαγράφονται σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο δεν δύναται να υπερβαίνει, ανά φορολογικό έτος, ποσοστό πέντε τοις εκατό (5%) επί του συνόλου των απαιτήσεων στο τέλος της χρήσης.
• Νέα προσθήκη που έγινε με τον ν. 4646/2019: (ισχύει από την ημερομηνία δημοσίευσης του ν.4646/2019 στο ΦΕΚ ήτοι από 12.12.2019) Απαιτήσεις που διαγράφονται στο πλαίσιο αμοιβαίας συμφωνίας ή δικαστικού συμβιβασμού, ανεξαρτήτως του αν έχει σχηματισθεί σχετική πρόβλεψη, δύνανται να διαγραφούν για φορολογικούς σκοπούς. Στην περίπτωση και κατά το μέρος που δεν έχει σχηματισθεί πρόβλεψη, το σχετικό ποσό της διαγραφής της απαίτησης εκπίπτει ως δαπάνη.

Δείτε τις Φοροαπόψεις και στo Capital.gr.

Η επιστημονική ομάδα της ΑΡΤΙΟΝ

Με την καθοδήγηση του κυρίου Γεώργιου Δαλιάνη

Το ανωτέρω κείμενο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τις εξειδικευμένες συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ARTION Α.Ε. (Πουρνάρα 9 Μαρούσι | +30 210 6009062 |  www.artion.gr).