Προτάσεις για προστασία των προμηθευτών του ομίλου ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
Του Γιώργου Δαλιάνη
Από την στιγμή που οι τράπεζες ενέγραψαν στα αποτελέσματά τους (μέσω προβλέψεων) , τις ζημιές από τα επισφαλή δάνεια προς τον όμιλο ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, ήταν θέμα χρόνου να άρουν και τη στήριξή τους. Οι τράπεζες μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων εξασφάλισαν την ρευστότητα τους και μείωσαν τις συνέπειες των επερχόμενων χρεοκοπιών (default) μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων όπως του Μαρινόπουλου, στις πλάτες όμως πάντα του Έλληνα φορολογούμενου, ενώ παράλληλα ως προνομιούχοι πιστωτές ελπίζουν να καλύψουν ακόμη περισσότερο τις ζημιές τους, εάν και εφόσον κάποιος πρόθυμος επενδυτής αποφασίσει να εμπλακεί και να συνεχίσει το αβέβαιο μέλλον του υπερχρεωμένου ομίλου, βγαίνοντας έτσι ουσιαστικά διπλά κερδισμένη σε σχέση με τους υπόλοιπους πιστωτές.
Τα θύματα όμως αυτής της καταστροφής, είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοι και προμηθευτές του Μαρινόπουλου. Στο κείμενο αυτό θα σταθούμε στους προμηθευτές και πιστωτές του ομίλου, ευχόμενοι κουράγιο και καλή τύχη στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους για το Γολγοθά που καλούνται να ανέβουν, επιφυλασσόμενοι κάποια στιγμή να συζητήσουμε και τα δικά τους ζητήματα εφόσον προκύψει κάποια εξέλιξη.
Οι προμηθευτές, καλούνται να καλύψουν τις ζημιές από τα ανεξόφλητα υπόλοιπα, αλλά και τη μείωση του κύκλου εργασιών τους. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς, λόγω του οικονομικού ανοίγματός τους προς την Μαρινόπουλος, δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν όποια μέτρα και αν λάβουν δημιουργώντας έτσι ένα ντόμινο στάσης πληρωμών από τον έναν προμηθευτή στον άλλο προμηθευτή δίχως τελειωμό. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι βιοτέχνες με αποτέλεσμα να πληγεί για ακόμη μια φορά η εναπομένουσα στη πατρίδα μας βιοτεχνία και μικρομεσαία παραγωγή.
Για ανάσχεση αυτής της καταστροφής προτείνουμε τα ακόλουθα ρεαλιστικά μέτρα για όλους όσους αποδεδειγμένα εμπλέκονται στη πτωχευτική διαδικασία.
Ελληνικό Δημόσιο.
- Ρύθμιση σε πολλές και άτοκες δόσεις , των οφειλών στο Δημόσιο και σε ασφαλιστικούς φορείς , με διαγραφή των μέχρι σήμερα τόκων και πάσης φύσεως προσαυξήσεων. • Άμεση νομική διεκπεραίωση της πτωχευτικής διαδικασίας του άρθρου 99.
Τράπεζες.
- Διαγραφή των τόκων υπερημερίας. • Μακροπρόθεσμη ρύθμιση οφειλών με περίοδο χάριτος και χαμηλό επιτόκιο. • Διατήρηση των υφιστάμενων πιστωτικών γραμμών χωρίς επιπρόσθετες εγγυήσεις.
Οι παραπάνω προτάσεις εκτός από ρεαλιστικές είναι και επιβεβλημένες μήπως προλάβουμε το τσουνάμι και την επερχόμενη από αυτό καταστροφή. Θέλουμε να δηλώσουμε πως αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιος άλλος πιστωτής άλλης χρεοκοπημένης εταιρείας μπορεί να πει πως “γιατί να τύχουν τέτοιας προνομιακής μεταχείρισης οι Μαρινόπουλοι και οι προμηθευτές τους ενώ εγώ έχασα κάθε ευρώ μου;” Ως παράπονο μπορεί να έχει μια βάση αλλά αυτή την στιγμή μελετάμε τις μόνες πραγματικά βιώσιμες λύσεις για την υπόθεση αυτή. Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αξία του να έχουμε λειτουργούσες επιχειρήσεις στην αγορά και να μην τασσόμαστε εκδικητικά απέναντί τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως η επιχείρηση θα χρειαστεί να αλλάξει “χέρια” αποκτώντας νέα διαχείριση.
Διαδικασίες εξαγοράς
Επιπρόσθετα, το Ελληνικό κράτος για αποφυγή στο μέλλον τέτοιων φαινομένων , οφείλει να λάβει τα αναγκαία μέτρα. Δεν πρέπει στο μέλλον οι ανεξάρτητες αρχές (όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού) με τον τρόπο λειτουργίας τους να δημιουργούν ή και να αφήνουν να διαρρέουν από άλλους, παραπλανητικά σενάρια στην αγορά, όπως δημιουργήθηκε με τη διαφαινόμενη συμφωνία μεταξύ των Μαρινόπουλου και Σκλαβενίτη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κλίμα αισιοδοξίας στην αγορά, και πολλοί προμηθευτές να παραπλανηθούν και να πιστώσουν υπέρμετρα και δυσανάλογα τον όμιλο Μαρινόπουλου. Η απόφαση της επιτροπής έπρεπε να ήταν άμεση και όχι να κρατάει μήνες, με την πολιτεία να απαγορεύει τις βαρύγδουπες δηλώσεις επί ποινή προστίμου αν είναι δυνατόν, μέχρι η συμφωνία να ολοκληρωθεί αμετάκλητα.
Μέγιστη δήλη μέρα τιμολογίων
Η Ελληνική πολιτεία οφείλει να παρέμβει και με νέο νόμο να περιορίσει το χρόνο πίστωσης ενός τιμολογίου. Δεν μπορεί στη ΕΕ και στις αναπτυγμένες χώρες η πίστωση να μην υπερβαίνει τις 90 ημέρες και στην χώρα μας να μην υπάρχει όριο και φραγμός στην ασυδοσία με τον κάθε ιδιώτη να μπορεί να ορίζει από πληρωμή τοις μετρητοίς μέχρι και π.χ. 1 έτος κατά το δοκούν.
Μπλοκ επιταγών
Οι τράπεζες χορηγούν τα μπλοκ των επιταγών θαρρείς και είναι ξερά πλατανόφυλλα που τα παίρνει ο άνεμος, δίδοντας έτσι το δικαίωμα στον κάθε τυχάρπαστο ή πτωχευμένο να παράγει χρήμα. Αυτό πρέπει να κοπεί μαχαίρι. Είναι λογικό , και κυρίως είναι νόμιμο οι εμπορικές τράπεζες να έχουν στην διακριτική τους ευχέρεια τη δυνατότητα να χορηγούν κάρτα αξιοπιστίας (μπλοκ επιταγών) στο κάθε τυχόντα , και μέσα σε πολλά εισαγωγικά επιχειρηματία ανακυκλώνοντας τις ακάλυπτες πιστώσεις και δημιουργώντας διαφορές με ποινικές προεκτάσεις; Μάλιστα, σε περιπτώσεις χορήγησης δανείων (όσα πια χορηγούνται) οι Τράπεζες δέχονται μεταχρονολογημένες επιταγές από τους δανειολήπτες ή τους εγγυητές πολλές φορές και 180 ημερών. Έτσι οι ίδιες οι Τράπεζες συμβάλλουν και αποδέχονται την παρανομία-παρατυπία του Ελληνικού αυτού φαινομένου της μεταχρονολογημένης επιταγής. Πιστεύουμε, ότι οι λήπτες των ακάλυπτων επιταγών θα πρέπει να ανατρέξουν στην νομοθεσία και τις οδηγίες της Τράπεζας της Ελλάδος, ώστε να επαναπροσδιορισθεί η διαδικασία απόδοσης μπλοκ επιταγών και στη συνέχεια να αναζητηθούν ευθύνες εκεί που υπάρχουν.
Στις 29 Ιουλίου 2015 , δημοσιεύθηκε στο capital.gr άρθρο μας με τίτλο «Κατάργηση των μεταχρονολογημένων επιταγών εδώ και τώρα», στο οποίο δεχθήκαμε επίθεση από πολλούς και μέσα σε αυτούς πιθανόν να είναι θύματα αυτής της κατάρρευσης ή κάποιας άλλης στο μέλλον. Επαναφέρουμε ξανά την ίδια πρόταση, δεν μπορεί να υπάρξει εξυγίανση στηριζόμενη σε επίπλαστες καταστάσεις.
Καλούμε όποιον αρμόδιο διαβάζει το παρόν μας άρθρο να αναλογιστεί σοβαρά τις προτάσεις αυτές και να δούμε βήματα που θα βοηθήσουν να γλιτώσουμε την βόμβα αυτή στα θεμέλια των ιδιωτικών οικονομικών συναλλαγών με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.